Gece..

Evim korunaklı bir liman benim için.
Kendim olduğum, huzur bulduğum, eşim ve oğlumla keyifle yaşadığım bir sığınak.
Uzun kış gecelerini belki de o yüzden çok seviyorum.
Sıcacık evimde, ailemle baş başayım...
Yoksa karanlıkta gökyüzüne bile bakmaktan ürkerim ben!
Gecenin hüzünlü yüzü korkutur beni hep..
Öyle uzun uzun yıldızları seyretmişliğim de yoktur benim.
Gecenin bir yarısı sokaktaysam kolay kolay başımı yukarıya kaldırmam, hep bir mesafe koyarım araya..
Hep bir sınır vardır geceyle, gökyüzüyle aramda...
Sebebini bilmiyorum.
Barışamadık bir türlü işte...



Ama evimdeysem, sıcacık bir kahve ya da mis kokulu salep varsa elimde..
Mum ışığı yanıyorsa, sevdiğim adam yanımdaysa, Alper'in neşeli sesi geliyorsa kulağıma, değmeyin keyfime...

İyi geceler ♥